Ospa wietrzna to wirusowa infekcja płuc i skóry, która może powodować ślepotę i oszpecenie. Najczęściej występuje u dzieci i kobiet w ciąży. Objawy pojawiają się w ciągu 7 do 17 dni od momentu narażenia na zakażenie. Osoby zakażone mogą zostać wyleczone z choroby za pomocą leków. Jednak u niektórych mogą wystąpić powikłania.
Ospa jest sklasyfikowana jako czynnik kategorii A przez Centrum Kontroli i Prewencji Chorób (CDC). Kategoria ta obejmuje takie choroby jak dżuma, adenowirusy i wirusowe gorączki krwotoczne. Klasyfikacja ta opiera się na możliwości rozprzestrzeniania się w dużych ilościach i wpływu na zdrowie publiczne.
Ospa jest wysoce zakaźną chorobą, która jest przenoszona przez bezpośredni kontakt. Można się nią zarazić na kilka sposobów, w tym przez dotyk, powietrze lub przebywanie w tym samym pomieszczeniu co osoba zarażona. Ludzie mogą zarazić się ospą przez wdychanie skażonych przedmiotów lub przez kontakt z wydzielinami oddechowymi zakażonej osoby.
Wirusem wywołującym ospę jest variola major, znany również jako wirus variola. Należy on do rodziny ortopokswirusów. Naukowcy nie mają dowodów na to, że zwierzęta lub owady mogą przenosić ospę.
Ospę wywołuje wirus, który dostaje się do organizmu przez płuca i infekuje śledzionę. Kiedy dociera do mózgu, komórki ulegają zapaleniu. Duże limfocyty gromadzą się w śledzionie, powodując jej powiększenie. Jeśli osoba jest zarażona tą chorobą, na jej skórze pojawi się czerwony, swędzący guzek. Z czasem guzek zmieni się w mały pęcherzyk wypełniony przezroczystym płynem. Po około dwóch tygodniach pęcherz wyschnie i odpadnie. Na tym etapie utworzy się strup, który pozostawi bliznę.
W ostatnich latach ospa prawdziwa pojawiła się ponownie w niektórych częściach Europy i Azji. W ciągu ostatniego tygodnia wykryto ją w 11 krajach poza Afryką. Chociaż większość przypadków odnotowano w Afryce, naukowcy obawiają się, że ospa może rozprzestrzeniać się poza nią.
Obecnie administracja Busha prowadzi trzyczęściowy program szczepień przeciwko ospie. Szczepienia etapu pierwszego są skierowane do personelu wojskowego, pracowników służby zdrowia i urzędników zdrowia publicznego. Etap drugi to szczepienia skierowane do osób, które tradycyjnie zajmują się udzielaniem pierwszej pomocy. Szczepionki te są podawane osobom dorosłym, które przejdą badania lekarskie.
Szczepionka nie jest podawana w formie zastrzyku, ale raczej w górną część ramienia, za pomocą rozdwojonej igły. Po wyjęciu igły pozostaje w niej kropla szczepionki. U niektórych osób może wystąpić łagodna reakcja na szczepionkę przeciwko ospie wietrznej, obejmująca gorączkę i bóle głowy. Inni mogą zachorować na uogólnioną wakcydię, poważną reakcję, która może obejmować ból węzłów chłonnych pachowych i gorączkę.
Osoby o osłabionym układzie odpornościowym lub będące w ciąży powinny unikać przyjmowania szczepionki przeciwko ospie. Niemowlęta poniżej 1 roku życia nie powinny otrzymywać szczepionki, chyba że w nagłych przypadkach. Szczepionki nie powinny otrzymać również osoby, u których w przeszłości wystąpiły reakcje alergiczne na szczepionki.
Ospa wietrzna jest chorobą wirusową, która nieleczona może spowodować trwałe blizny. Na szczęście opracowano szczepionkę, która daje ludziom największe szanse na ochronę przed tą chorobą.
